Blog Butler: de medische keuring van Twinkel, best spannend
Butler, de trouwe assistentiehond van Anita Korff de Gidts én boegbeeld van Stichting De Hond Kan De Was Doen, schrijft met regelmaat een blog over gebeurtenissen die hem bezighouden. Nu in deze tijd van bijzondere feestdagen ook weer. Het gaat over de medische keuring van Twinkel, assistentiehond in opleiding om over een tijdje steeds meer taken van Butler over te nemen.
Butler schrijft:
‘Daar ging mijn kleine vrolijke broer de auto in. Wist hij veel waar naar toe. Ik wist wat hem te wachten stond, hij ging op weg naar een doktersbezoek, voor de medische keuring. Als je hulphond wilt worden, hoort dat er ook allemaal bij. Je mag niet naar je eigen dokter, maar gaat naar vreemde mensen die je zomaar in slaap brengen en opeens wordt je wakker en zie je een mensenhoofd dat je niet kent. Ik moest dat ook net na mijn eerste verjaardag. Gelukkig mag vrouwtje wel steeds in de buurt blijven.’
‘Als je dan bent goedgekeurd, dan is het ook echt wel een feestje waard. Het betekent dat je zo gezond bent als een vis en dat je ook medisch geschikt bent bevonden om het werk van assistentiehond te mogen gaan doen. De opleiding waar Twinkel en vrouwtje aan zijn begonnen, mag verder. Als Twinkel afgekeurd zou zijn dan zou de opleiding gestopt zijn en had Twinkel een heel prachtig leven kunnen leiden, maar een leven naast mijn vrouwtje als hulphond hadden we dan gelijk kunnen vergeten. Dat zou een ramp voor mij geweest zijn. Een grote zorg waar we dan toch een nieuwe hulphond vandaan zouden moeten halen. Dat wilden we nooit van zijn leven natuurlijk. Twinkel zou dan een heerlijke gelukkige huishond zijn geworden.’
Een belangrijke stap verder
‘Twinkel is nu een belangrijke stap verder. Toen Twinkel eenmaal weer thuis was na de keuring, was hij niet zo vrolijk als mantelzorgman en vrouwtje. Twinkel liep een beetje sloom. Snap ik wel. Weet je wat ze met je doen bij zo’n keuring? Ze draaien je kop helemaal rond, nou ja bijna. Dan gaan ze je poten overal heen buigen. Dan krijg je een naald in je poot en val je in slaap en moet je met je benen helemaal wijd liggen. Zo kan de dokter goed foto’s maken. Twinkel was nog wel zelf spontaan op de tafel gesprongen. De dokter vond hem een en al blijheid. Hij is altijd zo blij. Dat vind ik ook zo fijn voor vrouwtje. Zij houdt zo van vrolijkheid.’
Zenuwachtig
‘We waren best zenuwachtig want ik word er niet jonger op, dus de tijd gaat een beetje dringen. Maar nu is Twinkel helemaal goedgekeurd. De keuring geschiktheid qua gedrag kreeg Twinkel al in het nest toen hij zeven weken jong was. Toen kwam Marlia en keurde alle puppy’s op de meest geschikte hondjes die voor hulphond geschikt konden zijn. Marlia doet dat veel vaker en weet precies hoe dat moet. Professioneel noemen ze dat. Nou ze heeft het goed gedaan dat weten we nu helemaal!
Hulphond word je niet zomaar
Zowel je lijf al je koppie moet allemaal kloppen pas dan kan je gaan leren voor assistentiehond. En dan moet je nog wel slagen voor de opleiding. Ik zit ze wel echter hun vodden hoor, Twinkel en vrouwtje haha.
Dan is er altijd weer het geld. Een hulphond is heel duur. Ja, ik ben ook heel duur. Onbetaalbaar roept het vrouwtje dan.’
‘Als je een dure hulphondenopleiding gaat volgen, wil de verzekering dat je heel veel jaren minder mantelzorgmensen nodig hebt. Top geregeld! Wij honden kunnen dat namelijk perfect overnemen van de mensen.
“Koop maar taart”, had de dierendokter gezegd. Dat hoef je geen twee keer te zeggen tegen mantelzorgman. De opleiding mag door blijven gaan! Twinkel doet goed zijn best en we hebben lol, zijn ondeugend, Twinkel dan vooral, en zijn vrienden voor het leven!
Fijne feestdagen met lekker hapjes en botjes!
Dikke knuffels van mij en Twinkel voor jullie allemaal.’